Praten met je puber, kan dat eigenlijk wel?

 

Ik herinner, mijn dochter van bijna 14, eraan dat ze al 4 dagen beloofd haar kamer te stofzuigen. Jaaaaa,ik doe dat vandaag. Ik heb daar toch helemaal geen tijd voor gehad! Voor de duidelijkheid: Mijn dochter hangt onderuit gezakt op de bank, met de telefoon in haar hand. Dit is al 4 dagen, de voornaamste invulling van haar dag. Het argument wat ze gebruikt schiet bij mij dus in het verkeerde keelgat. Geen tijd?,geef ik haar terug, misschien kun je het dan nu meteen even doen? Ik bedoel, zo druk lijk je het nu toch niet te hebben. Binnen no-time belanden we in een verhitte discussie. Waarop mijn dochter uiteindelijk stampvoetend, met de stofzuiger naar boven gaat. “ik doe het nu wel,jij je zin!”schreeuwt ze nog.  Enigszins verbijsterd blijf ik achter. Wat in hemelsnaam ging er nu weer mis?

Met in plaats van tegen.

 

Het woord ’met’  maakt helemaal duidelijk wat er dus mis ging in het bovenstaande voorbeeld. Ik praatte niet met mijn dochter. Ik praatte tegen mijn dochter. Veel beter had ik kunnen vragen wat haar planning was die dag. Rustig, had ik dan kunnen voorstellen, dat het fijn zou zijn, als daar het stofzuigen van haar kamer ook in zou passen. Pfff, hoor ik je nu denken en terecht! Want na 4 dagen is toch, voor iedereen de maat wel een beetje vol. Bij mij dus ook. Maar het werkt echt, als je jezelf kunt zetten, om op een andere manier met je puber in gesprek te gaan. Het brein van jouw kind werkt, in de puberteit, nou eenmaal echt anders als dat van ons. Waar  het voorheen nog netjes deed wat jij vroeg, krijg je nu een weerwoord waarbij er van alles naar je hoofd geslingerd wordt. Voor je het weet belandt je dus in een zelfde discussie als mij. Uiteindelijk gaat mijn dochter haar kamer stofzuigen maar als ik het op een andere manier had aangepakt was de sfeer in huis gezelliger gebleven.

Leef je in.

 

Ook hierin maak ik een nogal cruciale fout. De activiteiten op haar telefoon lijken mij nogal nutteloos. Voor mijn dochter zijn ze bijna van levensbelang. De kink zit hem in het feit, dat ik vind, dat ze het op dat moment, niet zo druk heeft. Mijn dochter denkt daar duidelijk anders over. Leef je in:  ‘Ik zie dat je nu even bezig bent ( dat ik zie dat ze het druk heeft gaat me echt te ver ;)), zullen we afspreken dat je nog een half uurtje op je telefoon mag?,dan heb je daarna tijd om even je kamer te zuigen’. Zo had ik het ook kunnen doen, en hoogstwaarschijnlijk had mijn puberende dochter dan gezegd;’ O ja mam,helemaal vergeten, ik doe het nu meteen wel even!’… Had ik dat 4 dagen geleden maar bedacht. Dat was er een hoop irritatie weg gebleven. Wat een gedoe, en dat om een karweitje van niks. Laten we eerlijk wezen, ik had het in de afgelopen 4 dagen al 10x zelf kunnen doen.

 

Handige tips om handig te praten.

 

Kunnen we dan echt helemaal geen gesprek voeren met onze puber? Jawel hoor, gelukkig zijn er handige tips die ons een heel eind op weg helpen. Helaas werkt niet elke tip bij elke puber. Maar probeer er eens bewust mee aan de slag te gaan. Geloof me , ook voor jouw puber ga je de “gebruiksaanwijzing” vinden als je even zoekt. Het kost misschien wel de nodige energie, maar het wordt er wel een stuk gemakkelijker en bovenal gezelliger van.

5 Tips

 

• Luisteren: Maar dan ook echt luisteren. Zorg dat je hoofd leeg is, zodat er ruimte is om te horen wat jouw kind verteld. Het liefst zonder oordeel,kritiek of adviezen.
• Hummen, doorvragen en samenvatten:  Hmmm,hmm, oh ja?,vertel… en vervolgens vat je , op het juiste moment, samen wat er verteld is. Laat weten dat je ziet dat hij of zei, bijvoorbeeld, boos is.

“het was echt zo belachelijk vandaag”

Jij: O ja, vertel…

“Niemand, echt niemand had zijn huiswerk af”

Jij: hmm (hummen dus)

“ En alleen ik moet een uur nablijven!”

Jij: Ik hoor dat je dat niet eerlijk vind en ik zie dat het je boos maakt.

“Ja! Dat flikt ze me nu altijd, dat rotwijf”

Jij: Dus niemand had zijn huiswerk af en jij bent de enige die daarvoor een uur moet nablijven. En dat vind jij oneerlijk.

 

Waarschijnlijk gaat jouw puber nu vertellen, dat hij of zei de enige was die het huiswerk al voor de derde keer niet afhad. Dat, dat ook de reden is waarom, jouw kind, een uur moet nablijven en de rest niet.

 

• Niet opleggen maar overleggen: Pubers werken beter mee als je dingen niet oplegt maar overlegt. Ze hebben graag een stem en willen daarin gehoord worden. Probeer dus te overleggen en samen tot een plan te komen

 

• Voorkom discussie, maak een punt: Ineens hebben ze over alles wel een menig. En die mening maken ze graag duidelijk. Ze vinden het heerlijk om met jouw in discussie te gaan. Maar soms heb jij, als ouder, gewoon het laatste woord. Dan is het een regel waar iedereen in huis zich aan dient te houden. Ook jouw puber, die er heel anders over denkt. Maak dan een punt. Voorkom discussie.

 

• Las bedenktijd in: Ze zijn er een ster in om ( onmogelijke en totaal onrealistische) dingen te vragen op een moment dat het jouw helemaal niet uitkomt. Voor je het weet zeg je ja of nee op iets waar je helemaal niet over na hebt kunnen denken. Geef bij je kind aan dat je de vraag gehoord hebt, maar dat je erop terugkomt. Zo geef je jezelf de tijd goed na te denken en eventueel met je partner te overleggen.

 

En zo zijn er nog wel een paar super handige tips meer.  Blijf, bijvoorbeeld, eerlijk tegen je kind. Je mag best aangeven, dat het voor jouw, ook even zoeken is. Echt een aanrader is het boek:” Pubers zijn wel leuk!,zeker als je ze begrijpt.” ( Tischa Neve heeft het geschreven). Het staat boordevol handige tips en weetjes, maar bovenal is het hilarisch herkenbaar. Het geeft je een andere kijk op jouw rebellerende puber!

En nu is het echt genoeg!

 

Want soms ben je er even helemaal klaar mee!. Dat geeft niks, jij bent ook maar gewoon een mens. Met je eigen emotie en je hoofd vol zaken die allemaal nog gebeuren moeten. Kom dan gewoon, heerlijk bij ons op tafel liggen! Maak een afspraak en doe even lekker helemaal niets. Jouw moment! Wil jij,  je hart  luchten? Dat kan, wij snappen het, want wij hebben allemaal pubers in huis!